เอาชนะ (ใจ) ....*

พอดีได้มีโอกาสอ่านไดอารี่ของคุณบี แล้วก็ชอบมากเลยขอยกมาไว้ในบล็อกตัวเองสักหน่อยเผื่อคนอื่นๆจะได้อ่านบ้าง ขอขอบคุณเจ้าของบทความกันด้วยนะคะยังไงติดตามอ่านไดอารี่ของเจ้าของบทความนี้กันได้ที่ http://i-am-bee.diaryis.com/?20070306

นั่งดูละครเมื่อคืน มีคำพูดเอ่ยจากตัวละครหนึ่ง
"ฉันจะเอาชนะคุณ ด้วยความรัก"
ได้ยินแล้วนั่งมองหน้าตัวละครนั้น ใจคิดต่อไปว่า
"จะรักใครซักคน ต้องใช้คำว่า เอาชนะ กันเชียวหรือ?"
อดไม่ได้ที่จะคิดต่อไปว่า ... ที่จะเอาชนะเพราะรักอีกฝ่ายหนึ่ง หรือเพราะรักตัวเอง ? ...

วันเวลาที่พาให้บีผ่านมาจนถึงวันนี้ไม่ว่าจะเหตุการณ์ของตัวเอง หรือผู้คนรอบข้างเรื่องราวของใจ .. ไม่มีใครสามารถบังคับใครได้....ไม่มีเลยจริงๆ
ไม่มีใครสั่งให้ใครอีกคนรักเรา ..และไม่มีใครสั่งให้เราเลิกรักใครได้เช่นกัน..
เรื่องใจ .. บีว่า มันเกินคาดหมายเกินกว่าที่เราจะสามารถอ่านใจใครได้ด้วยซ้ำ
เรื่องเรา .. เรื่องของเขา ก็ไม่มีวันเหมือนกันเหมือนที่ใครซักคนกล่าวไว้
"รูปแบบของความรัก มีเท่ากับจำนวนผู้คนบนโลกใบนี้"

ละครเล่นไปอย่างไรบีก็ไม่รู้ตาดู แต่ใจคิดไปแบบพาเพลิน
ความรักจากคน คนหนึ่งที่เอาแต่รัก รัก รัก อีกฝ่ายหนึ่งจะเอาชนะ แล้วได้รับความรักจากอีกฝ่ายได้จริงหรือ?
บีว่า หากอีกฝ่ายไม่มีใจทำอย่างไรเสียก็ยาก ... หากจะบังคับให้เขามอบใจให้
เมื่อก่อนบีเคยคิดว่า ความดีจะชนะใจคนให้รักเราได้แต่วันนี้บีว่า มันไม่ใช่ ... ต่อให้ดีแค่ไหน หากไม่รัก ... ก็คือ ไม่รัก
ไม่งั้นคงไม่มีคำว่า "เธอดีเกินไป ..... " (หรือเป็นแค่ข้ออ้าง)

เรื่องของใจ ... มันยิ่งใหญ่จริงๆ

เมื่อปีก่อน บีมีโอกาสได้สอนหนังสือน้องๆ แถวบ้านเย็นวันอาทิตย์แต่ตอนนี้บีไม่ได้สอนแล้ว ... เด็กน้อยหลายคนกระจัดกระจาย แยกย้ายไปตามพ่อแม่บ้างยังคงได้เห็น ทุกเย็นที่บีกลับบ้าน
จำได้ว่า ตอนสอนหนังสือน้อง ๆ ช่วงพัก บีจะให้พวกเค้าวิ่งแข่งกัน
แต่กติกาของบี .. ใครเข้าเส้นชัยที่ 2 ... คนนั้นจะเป็นผู้ชนะ
ตอนออกสตาร์ท วิ่งกันแทบตับแลบพอถึงเส้นชัย เด็กน้อยทั้งหลาย สโลว์โมชั่น กันเหลือเกิน
ไม่มีใครอยากได้ที่ 1 มีแต่คนอยากได้ที่ 2
ทุกคนสนุกสนานกับท่าสโลว์โมชั่นของอีกฝ่าย หัวเราะกันขำกลิ้ง ....
สุดท้ายไม่เคยมีใครเข้าเส้นชัยที่สองได้เพราะเอาแต่ขำ ... :)
เด็กน้อยหันมาถาม "ทำไมพี่บีถึงไม่ให้คนเข้าที่ 1 ชนะ?"
บีตอบพวกเค้าว่า ... "ที่ 1 ไม่ได้แปลว่า ต้องชนะเสมอไป" เด็กน้อยทั้งหลายทำหน้างุนงงกันเป็นแถบบีเลยเป็นคุณครูที่ไม่ดี ตอบแบบกำปั้นทุบดินไปว่า"ไว้โตขึ้นแล้วจะเข้าใจ นะเด็ก ๆ "
^-^
ทุกวันนี้ เย็นวันที่บีกลับบ้านจะผ่านกลุ่มเด็กน้อยที่หลงเหลือในหมู่บ้าน
หากจำไม่ผิดจะเหลือแค่ 2 คน พี่น้อง น้องกิ๊ฟ น้องก้อย
สองพี่น้องนี้น่ารักมาก หากพวกเธอเห็นบี ที่บางทีก็รวดเร็ว ปานรถมอเตอร์ไซด์จะเร็วได้
น้องๆ จะเรียกเสียงลั่นทุ่ง
"พี่บี ~~~~ สวัสดีค่า ~~~~~~~~ "
ไม่ใช่แค่ตะโกนว่า ... สวัสดีค่ะ ตามภาษาเด็กแต่ทั้งคู่ ยังยกมือพนม แล้ว ย่อขา แบบอย่างสวย ..
ด้วยความเร็วของมอเตอร์ไซด์ ฝืบิดเจ้าบูม
บีจึงทำได้อย่างมากแค่ตอบกลับ "สวัสดีค่า ~~~~"
แต่ที่ลากยาวไปตลอดทางคือ รอยยิ้ม ^-^
บีไม่คิดว่า แค่การได้สอนหนังสือพวกเธอไม่ถึง 10 ครั้งแต่กลับทำให้เด็กน้อยรู้จักบี และตะโกนพร้อมไหว้ "สวัสดีค่ะ...."นานนับปีกว่า ....
แม้พวกเธอจะมอมแมม แต่งตัวมอซอไม่ได้ใส่ชุดสวย ๆ ...ผมเผ้าไม่เรียบแปร้
แต่เธอน่ารัก ด้วยกริยาในแบบที่เด็กน้อยกระทำสิ่งเหล่านี้แหละที่เด็กน้อย ชนะใจบี ...
หากเราต้องฝืนใจกระทำตัวเป็นคนดี คงทำได้ไม่นานนักบางที การเป็นในแบบที่เราเป็น ก็เอาชนะใจใครได้ ... ไม่ยากเย็น