ความงามในความไม่สมบูรณ์

ความงามในความไม่สมบูรณ์

ผมอ่านบทความชิ้นนึงจาก FWD mail เมื่อตอนบ่าย
เจ้าของบทความคือพี่ตุ้ม หนุ่มเมืองจันทร์แห่งมติชน

เป็นเรื่องของพระรูปนึง ที่ท่านก่อกำแพงอิฐขึ้นจนแล้วเสร็จ แล้วค่อยเห็นว่า ท่านวางอิฐพลาดไปสองก้อน เป็นความไม่สมบูรณ์บนกำแพงที่สวยงาม

จะรื้อกำแพงทิ้ง แล้วก่อใหม่ ก็ไม่มีเงินมากพอ ท่านจึงต้องทนเก็บความรู้สึกผิด และอับอายไว้ทุกครั้งที่มองกำแพงนั้น

วันหนึ่ง มีคนมาเที่ยวชมวัด แล้วหยุดยืนมองกำแพงนั้นอยู่นาน ท่านก็อุตส่าห์ไปยอมรับว่า กำแพงนี้ไม่สมบูรณ์เพราะอิฐสองก้อนที่วางพลาดไปจากฝีมือท่านเอง

แต่คนๆนั้น กลับบอกท่านว่า .. มันไม่สมบูรณ์ก็จริงอยู่ แต่เพราะอิฐสองก้อนนั้นเอง ทำให้กำแพงเรียบๆที่น่าจะธรรมดาเหมือนกำแพงทั่วๆไป ดูไม่ธรรมดา เพราะมันแตกต่างนั่นเอง

พระรูปนั้น ถึงกับจิตสว่างขึ้นมา และมองเห็นว่าตัวเองพลาดมานาน ที่มัวแต่ไปจดจ่อกับอิฐสองก้อนที่ไม่สมบูรณ์ แต่ลืมสนใจอิฐอีกนับร้อยๆก้อนบนกำแพงที่สมบูรณ์

ผมเองก็มีอิฐสองก้อนที่ว่าในกำแพงชีวิตของผมเหมือนกัน
แล้วก็เห็นด้วยว่า ผมนั่งเพ่งโทษตัวเองเรื่องอิฐสองก้อนนั้นอยู่นานนับปีๆ เหมือนพระรูปนั้น

ถามว่าทุกวันนี้ เลิกหรือยัง .. ตอบว่า ใกล้แล้วครับ
เพราะผลจากวิปัสสนานี่แหละ

ทุกวันนี้ผมเห็นว่า ไม่ว่าจะอิฐทุกก้อนบนกำแพงจะสมบูรณ์ หรือไม่สมบูรณ์ ขอให้ประกอบขึ้นเป็นกำแพงที่แข็งแรงได้ตามเป้าหมาย ก็พอแล้ว

ผมนึกเลยไปถึงเรื่องที่มักจะได้ยินคุณผู้หญิงพูดประโยคนึงคล้ายๆกันว่า..

ฉันไม่ใช่คนดีสมบูรณ์แบบหรอก ฉันมีข้อเสียหลายอย่าง ฉันไม่ใช่คนสวย ฯลฯ

ผมอยากบอกว่า.. โลกนี้มีหลายอย่างที่สมบูรณ์แบบ แต่ไม่น่าสนใจ เพราะมันสมบูรณ์เกินไปจนมันไม่งาม

ผู้หญิงสวย อาจจะไม่ใช่คนดูดีหรือน่ารัก และคนที่น่ารักดูดี อาจจะไม่ใช่คนสวย

บทความนั้นเขาทิ้งท้าย ด้วยการยกตัวอย่างหอเอนปิซ่า .. ถ้ามันสมบูรณ์ตั้งตรง 90 องศา มันก็คงไม่มีเสน่ห์ที่ทำให้ดังมากมายไปทั่วโลก อย่างทุกวันนี้เป็นแน่

ฉะนั้น... จงยินดีกับความไม่สมบูรณ์ของเรากันเถอะครับ

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=aston27&date=30-04-2007&group=2&gblog=187