ความงามในความไม่สมบูรณ์
ผมอ่านบทความชิ้นนึงจาก FWD mail เมื่อตอนบ่าย
เจ้าของบทความคือพี่ตุ้ม หนุ่มเมืองจันทร์แห่งมติชน
เป็นเรื่องของพระรูปนึง ที่ท่านก่อกำแพงอิฐขึ้นจนแล้วเสร็จ แล้วค่อยเห็นว่า ท่านวางอิฐพลาดไปสองก้อน เป็นความไม่สมบูรณ์บนกำแพงที่สวยงาม
จะรื้อกำแพงทิ้ง แล้วก่อใหม่ ก็ไม่มีเงินมากพอ ท่านจึงต้องทนเก็บความรู้สึกผิด และอับอายไว้ทุกครั้งที่มองกำแพงนั้น
วันหนึ่ง มีคนมาเที่ยวชมวัด แล้วหยุดยืนมองกำแพงนั้นอยู่นาน ท่านก็อุตส่าห์ไปยอมรับว่า กำแพงนี้ไม่สมบูรณ์เพราะอิฐสองก้อนที่วางพลาดไปจากฝีมือท่านเอง
แต่คนๆนั้น กลับบอกท่านว่า .. มันไม่สมบูรณ์ก็จริงอยู่ แต่เพราะอิฐสองก้อนนั้นเอง ทำให้กำแพงเรียบๆที่น่าจะธรรมดาเหมือนกำแพงทั่วๆไป ดูไม่ธรรมดา เพราะมันแตกต่างนั่นเอง
พระรูปนั้น ถึงกับจิตสว่างขึ้นมา และมองเห็นว่าตัวเองพลาดมานาน ที่มัวแต่ไปจดจ่อกับอิฐสองก้อนที่ไม่สมบูรณ์ แต่ลืมสนใจอิฐอีกนับร้อยๆก้อนบนกำแพงที่สมบูรณ์
ผมเองก็มีอิฐสองก้อนที่ว่าในกำแพงชีวิตของผมเหมือนกัน
แล้วก็เห็นด้วยว่า ผมนั่งเพ่งโทษตัวเองเรื่องอิฐสองก้อนนั้นอยู่นานนับปีๆ เหมือนพระรูปนั้น
ถามว่าทุกวันนี้ เลิกหรือยัง .. ตอบว่า ใกล้แล้วครับ
เพราะผลจากวิปัสสนานี่แหละ
ทุกวันนี้ผมเห็นว่า ไม่ว่าจะอิฐทุกก้อนบนกำแพงจะสมบูรณ์ หรือไม่สมบูรณ์ ขอให้ประกอบขึ้นเป็นกำแพงที่แข็งแรงได้ตามเป้าหมาย ก็พอแล้ว
ผมนึกเลยไปถึงเรื่องที่มักจะได้ยินคุณผู้หญิงพูดประโยคนึงคล้ายๆกันว่า..
ฉันไม่ใช่คนดีสมบูรณ์แบบหรอก ฉันมีข้อเสียหลายอย่าง ฉันไม่ใช่คนสวย ฯลฯ
ผมอยากบอกว่า.. โลกนี้มีหลายอย่างที่สมบูรณ์แบบ แต่ไม่น่าสนใจ เพราะมันสมบูรณ์เกินไปจนมันไม่งาม
ผู้หญิงสวย อาจจะไม่ใช่คนดูดีหรือน่ารัก และคนที่น่ารักดูดี อาจจะไม่ใช่คนสวย
บทความนั้นเขาทิ้งท้าย ด้วยการยกตัวอย่างหอเอนปิซ่า .. ถ้ามันสมบูรณ์ตั้งตรง 90 องศา มันก็คงไม่มีเสน่ห์ที่ทำให้ดังมากมายไปทั่วโลก อย่างทุกวันนี้เป็นแน่
ฉะนั้น... จงยินดีกับความไม่สมบูรณ์ของเรากันเถอะครับ
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=aston27&date=30-04-2007&group=2&gblog=187
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น